Een ondoorzichtige tijd
Afgezien van mijn kinderjaren tijdens de Tweede Wereldoorlog zou ik geen tijd kunnen bedenken, die net zo bizar, bedreigend, beangstigend is als dit moment. Ik zocht naar een beeld voor dit niet te vatten fenomeen en kwam uit bij de metafoor van het labyrint, juist vanwege het onoverzichtelijke en ondoorzichtige karakter. We kennen allemaal het oude Griekse verhaal van Koning Minos en zijn paleis in Knossos op Kreta, die de opdracht gaf een labyrint aan te leggen als gevangenis voor de Minotauros. Het was een constructie met talloze gangen en doodlopende plekken, waaruit niemand kon ontsnappen. Toch lukte het Theseus met hulp van de dochter van Minos, Ariadne, met behulp van de bekende draad, te vluchten. De poging van de maker van het labyrint, Daedalus, om met zijn zoon Icarus weg te komen, leek slechts aanvankelijk te slagen. Zoals we weten van het beroemde schilderij van Pieter Bruegel de Oude (rond 1595): De val van Icarus , smolten de wassen vleugels en stortte Icarus in zee.