Geboekt in Haren

Onze buren zijn de laatste tijd met regelmaat in het nieuws.   Zo verscheen in 2018 bij van Gorcum het boek: Geschiedenis  van Drenthe, een archeologisch perspectief 320 pag. met talrijke fraaie  foto's, een uitvoerige verantwoording en een handig Plaats-  en Personenregister, kortom zeer de moeite waard. Tot 22 maart kunt u nog de tentoonstelling in Assen  bezoeken Barbizon van het Noorden, de ontdekking van  het Drentse Landschap 1850-1950. De prachtige catalogus  (Zwolle, 2019,240 pag.) schetst in tekst en reproducties die  ontdekkingstocht van het schildersparadijs Drenthe vanaf de  19de eeuw. Net als in Frankrijk, in Barbizon, waren er ook in  Drenthe centrale plekken, waar de schilders bij elkaar kwamen,  zoals in Hooghalen, Elp en Zweelo. Vanaf de voorlopers en met name  sinds de Haagse school legden kunstenaars de hei, schapen, boerderijen, molens en kerken in hun doeken vast. Van Van Gogh tot de Duitse schilder Liebermann. Mocht u deze expositie nog niet hebben

Het nieuwe jaar is al weer een maand ingegaan en meteen is er w eer een discussie los gebarsten over de vraag: moeten we  nu twintig-twintig zeggen of tweeduizend- twintig. Dat is zelfs  al een punt in het generatie-conflict tussen de naoorlogse  Boomers en de Millenials geworden. Het afgelopen jaar vond  er een soortgelijk nogal merkwaardig debat plaats naar aanleiding van het begrip Gouden Eeuw. Het Amsterdam Museum was van   mening, dat te veel negatieve kanten van de 17de Eeuw werden  genegeerd. Talloze reacties van alle mogelijke kanten barsten  vervolgens los. Het hele verhaal past uiteraard in de al veel  langer lopende discussie over het koloniale verleden, de roep  om beladen straatnamen en monumenten te verwijderen, om bij een  eenzijdig beeld  meer aandacht te schenken aan de schaduwzijden. We weten allemaal dat het begrip Gouden Eeuw pas in de 19de   eeuw bij Busken Huet tot stand kwam (1884 als ik mij niet vergis )  maar dat hoeft nog niet te impliceren dat we voortd