Drenthe timmert aan de weg


Onze buren zijn de laatste tijd met regelmaat in het nieuws. Zo verscheen in 2018 bij van Gorcum het boek: Geschiedenis van Drenthe, een archeologisch perspectief 320 pag. met talrijke fraaie foto's, een uitvoerige verantwoording en een handig Plaats- en Personenregister, kortom zeer de moeite waard.
Tot 22 maart kunt u nog de tentoonstelling in Assen bezoeken Barbizon van het Noorden, de ontdekking van het Drentse Landschap 1850-1950. De prachtige catalogus (Zwolle, 2019,240 pag.) schetst in tekst en reproducties die 
ontdekkingstocht van het schildersparadijs Drenthe vanaf de 19de eeuw. Net als in Frankrijk, in Barbizon, waren er ook in Drenthe centrale plekken, waar de schilders bij elkaar kwamen, zoals in Hooghalen, Elp en Zweelo. Vanaf de voorlopers en met name sinds de Haagse school legden kunstenaars de hei, schapen, boerderijen,
molens en kerken in hun doeken vast. Van Van Gogh tot de Duitse schilder
Liebermann. Mocht u deze expositie nog niet hebben bezocht, dan is mijn advies: Ga dat zien!
In dezelfde tijd bestaat Het Drentse Landschap dit jaar 85 jaar. Deze instantie
heeft als taak naast het natuurbeheer ook monumenten, boerderijen, Havezaten en halve dorpen zoals Orvelte en Veenhuizen te beheren en te behouden. Kortom: het oude Drentse erfgoed voor de komende generaties te bewaren. In Magazine Nr2
van de tentoonstelling (november 2019) vindt men ook een portret van de
huidige directeur, Mevrouw Sonja van der Meer.

In december en januari jongstleden gingen vader en dochter Evert en Carrie
ten Napel voor de tv op speurtocht en ontdekkingsreis door Drenthe, langs
de N 34. Weliswaar is in 2018 iemand op het idee gekomen om deze weg om te dopen tot Hunebed Highway, waarschijnlijk om nog meer toeristen naar Drenthe te lokken. Nog bedreigender zijn de recente plannen om die rustige N 34, dwars door het landschap dat ooit is uitgeroepen tot Unesco-Global Geopark, te verdubbelen.
Vanuit het Hunebed centrum in Borger wordt het ongerepte en de rust van dit
deel van Drenthe in mijn beleving wel wat doorkruist. Overigens is in de catalogus 
van de grote Landschapstentoonstelling in Assen zeer ruim aandacht besteed
aan het hunebed in de beeldende kunst (pag. 30-60).

Alsof dit alles nog niet genoeg is viert het Drents Schildersgenootschap zijn 
65-jarig bestaan met een expositie in Kunstlievend Genootschap Pictura in de stad. In een recente publicatie vanuit de zogenaamde BWI, een welvaartsindicator,
is men  met name in Noord-Drenthe zeer gelukkig en tevreden. De provincie
Drenthe met zo'n 492.000 inwoners gaf zichzelf, ondanks grote leegloop,
een rapportcijfer  8.1.
Ooit, in een ver verleden, eeuwen voor de gemeentelijke herindeling, waren Groningen en Drenthe nog een zekere eenheid, onder de naam Gorecht.
De scheiding tussen de beide provincies vond ergens in de middeleeuwen
plaats, alhoewel het natuurgebied in Haren, Friescheveen, nog altijd die
beide gebieden verbindt. Maar wij moeten nog geduld hebben tot eind 2020, om weer van de Drentse Knieperties te genieten.


Karel Hupperetz


--

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een zomer in Haren - Jolien Berendsen-Prins

Een zomer in Haren... Als de windrichting goed is, hoor ik in onze zonovergoten tuin de kerkklok van de 12de eeuwse Nicolai- of Dorpskerk slaan. Terwijl ik de uitgebloeide rozen verwijder of uitbundig groeiende takken terugsnoei in onze lusthof, kijk ik af en toe op en kan ik tussen de struiken en bomen precies het haantje op de toren in de zon zien glinsteren. Omdat Haren op de Hondsrug tussen de Hunze en de Drentsche Aa ligt en er vroeger een klein haventje aanwezig was met het oog op het vervoer over deze waterwegen, is het niet verwonderlijk dat onze kerk  800 jaar geleden aan Sint Nicolaas was gewijd. Immers hij werd in heel Europa niet alleen beschouwd als de beschermheilige van kinderen en scholieren, maar ook van zeevarenden en ander scheepsvolk. Geen wonder dat Sinterklaas na aankomst in Haren graag de kinderen ontvangt in deze naar hem vernoemde kerk. Elke zaterdagmiddag galmt de klok om 16uur, als sein dat de zondagsrust nadert. Een kwartier voordat
Meer lezen

De zomer in het donker - Hans Boerema

De zomer in het donker Voor het eerst sinds het overlijden van zijn vader zocht hij zijn toevlucht in het huis van zijn ouders op het eiland. Onderweg naar het station slaagde hij er niet in zich van de waan te bevrijden dat hij door alle mensen in de wijde omtrek werd besproken alsof hij een ten onrechte vrijgesproken misdadiger was. In de bus keek hij naar de lucht die lichter blauw was dan het lichtblauw van blauwe ogen waarin zonlicht wordt weerkaatst. Op het dek van de boot volgde hij nauwgezet de bewegingen van het zeewater. ‘Golfslagen stromen achterstevoren neerwaarts over elkaar heen in het weids klotsende zwart-achtige blauw,’ concludeerde hij dromerig. Bij aankomst op het eiland, met de zee achter zich en het gras van de dijk onder zijn voeten, dacht hij aan Joy, het meisje dat hij had ontmoet na afloop van een kerkdienst. Zij had gehuild omdat haar broer meer met God bezig was dan zij. Sluipend bijna, liep hij over het schelpenpad door de achtertuin. Het zwarte m
Meer lezen

Mijn beeld van Groningen

  Je wordt, als je van buiten komt, nooit een echte Groninger, maar hooguit een inwoner van Groningen. In de loop van ruim 55 jaar heb ik mij uiteraard verdiept in boeken van kenners van onze stad zoals Dr. A.T. Schuitema Meijer, (denk aan Zo was Groningen 1919-1939  (1967, 55 pagina's met tal van foto's), of  Groningen vroeger en nu  (1969,109 pagina's), of een bundel als  Groningers op weg naar de moderne tijd  (1988, 144 pagina's )en dan heb ik het nog niet eens over de vele latere studies van auteurs als Frans Westra en Martin Hillenga. Ik kan heel erg genieten van de oude gravure Stadscaerte van Groeningen van Egbert Haubois, met een prachtige afbeelding in vogelvlucht van de Brede Merct en talrijke andere plekken in de stad van 1637. In de loop van die decennia heb ik heel veel ontdekt in Stad en Ommeland. Ik genoot van de talloze prachtige, oude kerken en van de restanten van de ooit zo talrijke kloosters als Aduard en Ter Apel, van de borgen als Fraeylema,
Meer lezen