Middle England door Jonathan Coe

Om het huidige Verenigd Koninkrijk en de aanloop naar Brexit te begrijpen is dit een “must read ” volgens mijn dochter en ik geef haar gelijk.

Het Verenigd Koninkrijk is aan het veranderen ;  scheuren komen naar voren binnen families, tussen generaties, binnen progressief en conservatief, tussen steden en platteland ;  dit boek beschrijft onder meer het grote verschil tussen Londen en de andere steden en/of het platteland. Londen bekijkt met enig dédain de rest van het land, de rest van het land heeft aan de andere kant vaak een bepaald wantrouwen ten aanzien van Londen, de regering, the City (het financiële hart van het land) en is de bankencrisis nog niet vergeten. Vooral hoe de financiële sector zich na de crisis weer manifesteert, met dezelfde bonussen en mooie praatjes wekt wantrouwen en verontwaardiging bij de mensen buiten deze cirkel.

De bezuinigingen die het land en specifiek “de gewone man “ hard hebben getroffen na de crisis van 2008, de NHS (National Health Service) die niet meer hetzelfde biedt als voorheen ; dit alles draagt bij tot ontevredenheid en tot een zeker populisme bij een gedeelte van de bevolking. Het boek geeft ook een beeld van de nog steeds bestaande hiërachische structuur van het VK . Het feit, dat wanneer je de juiste scholen/colleges, universiteiten (Eton, Oxford, Cambridge) hebt bezocht, dit ook vaak betekent, dat je daar later altijd op terug kunt vallen, je de juiste mensen kent. Zowel Tony Blair , David Cameron als ook Boris  Johnson hebben allen gestudeerd in Oxford, bijvoorbeeld. Jeremy Corbyn heeft een andere achtergrond en wordt o.a. daardoor beschouwd als Marxist.

Hoofdfiguur is Benjamin Trotter , “beste-niet-gepubliceerde auteur van het land ”, die is verhuisd van Londen naar het landelijke Shropshire, vanwaar hij o.a. zijn 82-jarige vader ( een ouwe mopperaar, die altijd een goede baan heeft gehad in de niet meer bestaande auto-industrie en zich kan beklagen over de moderne ziekte van “politiek correct denken “en het feit, dat hij de hele dag weer geen Engels heeft horen spreken op straat) wekelijks bezoekt.

Andere sleutelfiguren : zijn vriend Doug Anderton , een progressief denkende columnist, zijn nichtje Sophie, een beginnend universitair docent kunstgeschiedenis, hard werkend voor een karig academisch salaris ; zij is een “Remainer”, terwijl haar man een “Leaver” is.  De innige band met zijn zus Lois wordt prachtig beschreven, evenals het trauma dat zij heeft overgehouden van de “Birmingham Pub Bombing van 1974.

Het boek Middle England begint bij de parlementsverkiezingen van 2010, die David Cameron aan de macht bracht, via de Londense rellen van 2011, de Olympische Spelen van 2012 ( kortstondige verbroedering en vaderlandse trots in het hele land), de moord op pro- EU parlementslid Jo Cox , het Brexit-referendum van 2016 en de ontsteltenis van een groot deel van de bevolking (inclusief David Cameron, hij stapte op als premier) over de uitkomst ervan tot en met september 2018 ; het land nog steeds in verwarring . Enkele personages hebben, mede ingegeven door de ontwikkelingen in hun land, voor een andere route gekozen.

Als je kunt zou ik het boek in de originele versie lezen. Naast het heerlijke (tongue-in-cheek) Engels van Coe leer je , voor mij,  nieuwe begrippen als  BAME (Black, Asian, Minority, Ethnic) of PC (politically correct) . Begrippen, die op verschillende momenten voorkomen in dit boek.

 -----------Jannie Kleene--------

--